Walang Pagkakaisa

Bakit lubhang mailap ang pagkakaisa sa ating mga Pilipino?
Hindi ko matandaan ang nagwika sa kasabihan sa english' -- United we stand, Devided we fall !!
Maaring isa itong 'motto ng US of A noong nag-uumpisa pa lamang magbigkis at pag-isahin ang maraming mga bansa o Estado ng US.
Kapag wala nga namang pagkakaisa, saan at ano kahahantungan ng isang independente kuno na bansa.
Paano nga ba at ano ang nararapat gawin upang makamit at tuluyang maging isa magkaisa magbigkis na iisa ang layunin na mapangalagaan ang interes kapakanan ng bansa lalo ng nakararaming Pilipino.

Hindi maikakaila na ang mga dayuhan o ibang bansa na may interes o pakay sa likas yaman ng LuzViMinda ay labis na ikinagagalak at maaari pa nga na tumutulong sa lalong pagkaka watak-watak o kawalan ng pagkakaisa at maayos na lideratot pamamaraan ang bansa sa larangang ekonomiyat politikal nito.

Kayat paano nga ba ?
Maski saan at anong isipin mukhang imposible at halos wala ng paraan o magagawa upang isakatuparan o makamit ang tunay na pagkakaisa ng mga mamamayan ng Lupang Hinirang.

Kayat minsan sa isang pangkaraniwang mamamayan 'hopeless na ika nga, isa ng napakalubhang sakit na maituturing na 'cancer at wala ng lunas. Sa pangkaraniwang tao na maski pa sabihin may masidhing pagkamakabayan maaring isipin pag-aaksaya na lamang ng panahon ang pagtuunan pa ng pansin ang mga usaping politikal at pangEkonomiyang usapin pumupulupot sa InangBayan. Kumbaga, maige pang isipin na lamang pansariling interes sumakay sumabay sa agos at tugtog ng anumang kasalukuyang kalakaran sang-ayon man o hindi.
Isipin na lamang kung paano yumaman at magkamal din ng limpak na salapi ng mabigyang kasiyahan ang sarili at mga mahal sa buhay.

Subalit may natitira pa nga bang prinsipyo't kaisipan na huhugot sa pilosopiyang pinoy. Sapagkat ang lahing Pilipino ay halos sanggol at musmos pa lamang na patuloy na idinuduyan ng mga pagsubok at masalimuot na mga suliranin sa pakikibaka sa buhay. Kung kayat madaling nalilihis napagsasamantalahan na nagdudulot ng kawalan ng pag-asa at pagwawalang bahala-- bahala na ! Ika pa ng karamihan sa atin.

May kakayahan pa nga bang mangarap at magsakripisyo ng higit pa ang lahing Pinoy na mapagdugtong-dugtong at gawing tulay ang mga balakid upang makamit ang mailap at madulas na minimithi -- Ang Pagkakaisa !

Kakayanin at mabubuhay kaya ang madlang pipol ng LuzViMinda kung pansamantala magsasarado sa kalakalang pandaigdig o pakikipag-ugnayan sa ibang bansa lalo sa mga mapagsamantala at mga nang-aabuso lamang upang linangin ang likas yaman na dapat sana tayo mismong mga Pilipino ang higit na nakikinabang. O makipag-ugnayan lamang sa pilingPili na mga bansa na may kaparehong pangangailangan at interes na pinapangalagaan.
Lubhang imposible ngunit kung sususriin isa sa pinakaEpektibong paraan ay ang pagsasarado sa impluwensiya ng mga dayuhang bansat banyaga.
Ginawa ito ng bansang Hapones noong ang bansa nila ay labis din na watak-watak sanhi ng mga tribu-tribu (warlords) na umiiral noon sa kanila na puro kaguluhan ang idinudulot sanhi nga sa kawalan ng pagkakaisa bilang isang bansa. Na kung hindi tayo namamali ay halos umabot ng isandaan taon bago sila tuluyang nagbukas sa pandaigdigang pakikipag-ugnayan at kalakalan, ngunit lubhang mapagkit sobrang dikit na na nagkakaisa na sinamahan pa ng edukasyong lubhang makabayan at walang ibang pangunahin uunahin kundi interes at kapakanan mg bansa nito.

Kapag walang pagkakaisa, maski anong reporma o sistema patuloy at paulit ulit lamang ang kalakaran kaganapan mangyayari at sa bandang huli maari pang kahantungan ay huli na ang lahat nakupkop o nasakop na muli tayo ng mga banyagat ginawang mga alipin na lamang. Sabagay maski sa kasalukuyang ekonomiyang umiiral...halos nasakop o nakupkop na tayo sa larangang ekonomiyat pagKontrol at poder ng mga banyaga.

Tanging pagkakaisa at angkop na karunungan o edukasyong makaPilipino na mangangalaga sa interes at kapakanan ng nakararami ang pag-asa ng Lupang Hinirang !!

Ang Rebolusyon

Ano ang rebolusyon?

Ang salitang rebolusyon ay katagang halos maiihambing mo sa salitang diyos na parati na natin naririnig o ginagamit sa ibat ibang paghahayag pang-aakit pangkumbinsi sa larangan ng komersiyo (kalakalan) at lalo higit sa ekonomiya at politika.

Kapag sinabing rebolusyon, ano nga ba talaga ang tunay na kahulugan nito, yung orihinal na ibig sabihin at katuturan?
Ang rebolusyon ay pakay ang malaking pagbabago o ideya na makabago na pagmumulan ng malawakang pagpapalit ng kaisipan, pamamaraan, pagbalangkas sa mga lumang nakagawian paniniwalat gawain ng nakararami na magdudulot ng kabutihan kasaganaan at pag-unlad ng isang lipunang ginagalawan.

Ngayon, marami sa atin mapaKomersiyo na larangan at lalo sa larangang politikal ay madalas ipinangangalandakan ang rebolusyon subalit kung papansinin maige wala naman talaga malawakang pagbabago o ideya na isinusulong kung hindi magpalit lamang ng mga pangalan o sistematikong katawagan ngunit ang sistema o kalakaran ay ganun parin naman na paiiralin.
Kumbaga nilalansi dinadaya panglilitot pangguguyo lang naman pala at walang ibang pakay kung hindi mga pansariling interes. Pagpapalawak ng kanikanyang kapangyarihan at impluwensiya upang lalong mapanghawakan at kontrolin ang mga nasasakupan nito sa patuloy na pagsikil pagpapanatili sa kawalan ng kapangyarihan ng masa o nakararami.

Isang halimbawa ng matagumpay na rebolusyon ay ang inilunsad ni Mao Tse Tung ng Tsina na nagpatalsik sa makalumang Imperyalistang Tsina.
Na isinakatuparan ang mga hakbang at pamamaraang kakaiba sa ekonomiyat politikal na kalakaran nito. Kumunista ngunit sinamahan din ang pagsusulong ng pamamaraan kapitalista upang sumabay sabayan ang malawakang pandaigdigang "industrial revolution". Pinagsikapan, naglatag nagtatag ng pang-matagalan (LONG-TERM na mga plano o BLUEPRINT) na pamamaraan at plano at ngayon nga isa na sa matagumpay at ganap na industriyalisadot makapangyarihan na bansa ito.

Ngayon, bigyan pansin at samahan ng kapirasong pag-aanalisa ang pag-iingat sa mga isinusulong ng ating mga politikong nasa kapangyarihan na ginagamit ang salitang 'Rebolusyon', ang bukambibig na RevGov, at pagpipilit na baguhin ang saligang batas .
Dito ba may kakikitaan tayo ng mga kakaibang ideya na magtutulak sa bansa tungo sa pagiging maunlad at industriyalisadot independenteng bansa sa pananalapi at husay galing sa mga pansariling industriya.
O puro mga planong lipad-hangin na puro lamang pagpapalit pangalan. Walang pundasyon o pangmatagalan na plano na maski magpalit palit man ng mga lider ay patuloy na maisasakatuparan.
Ang rebolusyon o malaking pagbabago ay nararapat kinasasangkutan ng isang matapat na ideyang naglalayon ng totoong pagsulong tungo sa makabuluhang pagbabago hindi puro salita lamang at mga pangakong. napapako na gawa gawa lamang ng mga bayarang manunulat na gumagamit ng makukulay na salitang mapang-akit ngunit sa likod nito ang mga lihim na pagpapanggap isakatuparan mga ambisyong pansarili lamang kasama ang mga buwitreng hayuk sa limpak na salapi na makukulimbat sa kapangyarihang magbibigay sa kanila ng walang humpay na panggagahasa at pagsasamantala sa kahinaan ng masa o sa nakararaming hikahos at walang kaalam-alam sa laro ng ekonomiyat politikal na kalakaran.

Kung kaya't marapat lamang maging kritikot mapag analisa, mapagmatyag, bantay sarado lalo na sa saligang batas upang mapangalagaan ang ating mga karapatan, ang likas yaman at higit sa lahat ang matuldukan ang paulit-ulit na lamang na panggagamit pagsasamantala ng mga beteranong politikong ginagawang negosyo, gatasan palabigasan ang kaban ng bayan.
Nasasayang lamang ang kapangyarihang politikal na ipinagkakaloob pinagkakatiwala natin sa mga politikong walang ginawa kundi magDramat bolahin mangulimbat (mangumisyoun konsumisyon) sa pondo ng bayan kasabay kasabwat ng kanilang mga maEmosyon na panlilinlang panlilito na puno ng kasinungalingan makuhat maangkin lamang nila mga maitim na adhikaing minimithi.

Hanggang kailan magbibingi-bingihan at magiging bulag na dilat ang mata tila pipi na walang boses magsalita upang isigaw na Tama na! Sobra na ! Palitan na!  Ang mga lider na huwad at nagsasamantala lamang !
Sana isang umaga magising tayo na NAGKAKAISA upang walisin, tuldukan ang mga politikong pulpol sa ating bayan.
At nawa'y masilayan natin ang bukang liwayway, liwanag ng totoong pag-unlad kasaganaan kapayapaan sa Lupang Hinirang....

Guro at Edukasyon : Susi sa Pag-unlad

Nagiging isyu sa kasalukuyan ang ang dagdag pasahod sa mga kawani ng pamahalaan.
Pasahod sa mga kapulisan na tagapagpasunod ng batas at nangangalaga sa 'peace and order ng ating pamayanan ganun din naman sa ating mga magigiting na sundalo ng Sandatahang Lakas ng Bansa.

Hindi nakapagtataka kung uunahin o mas bibigyan prayoridad ang pagpapataas pasahod sa mga kawani ng Puwersang Sandatahang Lakas at sa Pambansang Kapulisan (PNP) dahil ito ang sasandalan ng alinman o sinumang pinunot lider sa sandaling may mga krisis pampulitika ng mga nasa kapangyarihan.

Subalit kung may malasakit at tunay na may mabuting pakay na maisulong ang pangmatagalan na pag-usad tungo sa pag-unlad, dapat unahin at maging prayoridad ang pagpapataas ng kalidad at husay kagalingan walang iba kundi ang ating edukasyon. Ang mabalasa ng husto sa matuwid, makabuluhan at mga napapanahon na mga aralin na huhubog sa ating mga kabataan na pagmumulan ng mga responsableng pinunot lider na maaasahan tungo sa tunay na pagbabago sa mga maling kulturat kaugalian, kaisipan, paniniwala na mga nakasanayan sa ating lipunan.

At dito nga pumapasok ang usaping pagbibigay prayoridad na unahin taasan ang pasahod sa ating mga mahal na mga pampublikong guro't mangangaral o Public School Teachers'.

BAKIT ? Dapat maging prayoridad ang edukasyon !
Una, maski saang anggulo tingnan, tanging edukasyon -- mataas na antas na edukasyon ang magtutulak at magiging tulay upang magapi matuldukan malampasan ang labis labis na kahinaan kamangmangan kakulangan disiplina na lubos na kailangan sa tunay na pagbabago't pag-unlad, kapayapaan at kasaganaan ng bansa.

Pangalawa, kapag nagkarun ng mataas na pasahod ang ating mga pampublikong mga guro ay tiyak na aakit ito sa ating mga matatalinot marurunong sa ating mga kabataan. Isipin na lamang kung ang pasahod sa isang pangkaraniwang guro nag-uumpisa sa halagang limampung libo(50,000) peso hanggang isandaan at dalawmpung libong (120,000) ka pesos kada buwan.
Aywan ko nalamang kung hindi maakit ang ating mga maabilidad na kabataan na puntiryahin ang propesyon ng pagtuturo.

Pangatlo, hanapin magsaliksik ng mga tao at karunungan o bumuo ng grupo ng mga makabayang Pilipino na bubuo uukit ng mga pamantayan at araling lubos na kapakipakinabang na magsusulong at gabay sa patuloy na paglinang sa mga araling magbibigay pundasyon sa karunungan ng lahing Pilino sa kasalukuyan at sa mga darating pang panahon.

Dapat din naman unti unti o maski biglaan bigyan ng pagsusulit ang kasalukuyang mga guro upang malaman ang mga karapatdapat manatili at ang hindi makapasa bigyan ng karampatang pabuya o 'early retirement benefits'.

Kapag mahina, may kakulangan ang edukasyon ng bayan-- awtomatikong nagiging mahina din  naman ang bansa.
Kung anong mga pinunot lider mayroon tayo, ito ay nagsasalamin lamang sa kung ano at sino tayo. Lubhang napakalayo natin sa gawaing pamamaraang pangEkonomiya sa mga industriyat palit kalakal sa ibat ibang  bansa lalo na sa mauunlad.

Ang kahinaan sa pagpili at pag-akit sa ating mga may karunungan at kakayahan lumahok sa mga politikal na larangan gaya sa halalan o eleksiyon ay nakasalalay parati sa kakayahan sa karunungan ng mga mamamayan nito na kung saan karamihan ay tinaguriang mga "Bobotantes" o bumubuto't pumipili dala sa kasikatan, impluwensiya ng salapi at mga gawa-gawang kuwentot propagandang mapanlinlang umaakit sa emosyon at kahinaan ng nakararami sa ating mga kababayan.

Marahil at panigurado, kung mayroong gagawing makabuluhang pagbabago o rebolusyon walang ibang pinakamandang pagmulan kundi sa pag-ukit, paghubog ng sistema ng edukasyon na napapanahon at angkop sa pangangailangan  na mangangalaga sa interes o kapakanan ng bansa.

Habang ang umiiral na edukasyon ay di angkop, may kakulangan at kahinaan sa kalidad, patuloy na magiging lumpo ang ekonomiyat politikal na kalakaran ng bansa.

" A country without quality education will always be in shambles"

awtomatik

Makabayang Kuwentong Pilosopo

Kapag pilosopiya, pilosopo, pamimilosopo ang paksa na pag uusapan, dito umuusbong ang maraming katanungan. Ang mga tanong na bakit? 

Na maaring dugtungan ng ano? At paano?

Ngunit alas, ang salitang pilosopo sa mga pinoy ay matagal ng nabalahura o sinadyang ibalahura upang mandiy' iligaw sa wastong kaalaman karunungan kamalayan ang lahing Pilipino....

Kung susuriin at babaybayin ang ang kasaysayan ng sangkatauhan lahat halos ng karunungat kaalaman ay nag-ugat nagmula sa mga turo pangaral ng mga likas na tagapagturo o mga Pilosopo noong unang panahon, kagaya na lamang nina Socrates, Plato at Aristotle noong panahon ng mga Griyego. Ni Lao Tsu, Cofucius ng Tsina at napakarami pang iba na likas na mangangaral o kung tawagin ay mga "philosopher" o 'natural born teachers' .

Sa 1st World' o mauunlad na bansa ang mga pangaral ng mga pambihirang bantayog na ito ang nagiging gabay nila sa pagbuo ng edukasyon na nagbibigay ng sapat na pundasyon at haligi upang ang mga mamayan nito ay mahubog sa mataas na antas ng karunungan kung kayat lubos na napangangalagaan ang kapakanan interes ng bansa nito mapaEkonomomiya  o politikal man.

Isa sa mga katanungan ay ganito ?
Bakit sa kabila ng pagkakaroon natin ng maraming mga institusyon pangkarunungan o mga Unibersidad at napakarami nating matatawag na mga edukadong mamamayan ay tila patuloy na lugmok na wariy nakabaon sa kumunoy ang ekonomiyat politikal na kalagayan ng napakayamang bansa ng Pilipinas kung likas yaman at yaman -tao din lamang ang pag-uusapan??

Ang simpleng kasagutan ay dahil nga sa matagal ng patuloy na umiiral na kakulangan at kamalian sa edukasyon o pilosopiya na itinuturo sa paghubog sa karunungan  ng ating kabataan mamamayan at lahat lahat na !!!

Maaring sabihin...ikaw, (ako yun) nasasabing hindi wastot may kakulangan ang edukasyon ng bayan natin ay dahil sa ikaw ay bulakbol at hindi nakapagtapos sa kolehiyo, na hindi isang propesyunal ay idinadahilan na lamang ang ganyan upang gawing alibi' o paninising dahilan sa iyong personal na kabiguan sa buhay. ( LOLS)

Ngunit anupaman ang ating pananaw, tingnan at aminin natin ang patuloy na kahinaan sa kapangyarihan ng ating mga mamamayan o madlang pipol' na patuloy mandiy' napaglalaruan nalolokot naguguyo lamang ng ating mga ganid sa kapangyarihan na mga beteranong Politiko na wala naman talaga ginawa kundi utuin ang marami sa ating mga kababayan.

Maski saan anggulo natin tingnan lubhang napakahalaga ng wastong kaalaman o edukasyon. Yung kamalayan o 'awareness' na tinatawag. Kapag sablay na edukasyon ay parang 'domino effect' na yan, walang katapusan at patuloy na pagsablay ang kahahantungan nyan.
Tingnan natin ang patuloy na kawalan natin ng mga totoong responsable o maasahan na mga lider politiko natin.
Maski sino na lang pwedi mamulitika o pumasok sa politika.
Bastat sikat, mahusay mambola gumawa ng mga kasinungalingan at kuwentong Barberong Baliko pwedi na lalo kung mapera't maraming koneksiyon, tuso't mandarayat mandarambong...yan po mga kababayan ang ilan lamang sa mga kuwalipikasyon sa pagpasok sa politika sa ating mahal na Bayang Magiliw .

Kung sa maunlad na bansa kaya gaya ng Taiwan, Japan o South Korea uubra ba ang mga kagaya sa mga politiko natin...pihadong hindi ! dahil ang mamayan nila maski elementary o high school graduate lamang sa kanila ay nahubog nga sa wastong edukasyon na kung kayat nalalaman nauunawaan kung sino mga dapat karapatdapat makibahagi sa larangan ng politika.
Kaunting kapalpakan lang sa kanila kailangan baba kana sa pwesto agad at napakalaking kahihiyan na sa kanila ang ganun.
Kabaliktaran sa ating mahal na bayan. Maski isinuka na ng lipunan dahil sa pandarambong pagnanakaw sa kaban ng bayan at sangkaterbang katiwalian patuloy parin tinatangkilik at nakakabalik pamumulitika at nakikipagsabwatan alyansa pa sa mga kapwa ganid at ilan dekada ng nagsasamantala sa kahinaan ng ating mga pobre mamamayan na karamihan nga mga kulang kulang sa kaalamang POLITICAL.
Minsan totoong masakit pakinggan at tanggapin subalit yan ang realidad sa LuzViMinda nating mahal.

Pilosopiya mga kababayan ko ang ang malaking kakulangan sa ating Bayan.
At ano nga ba ang pilosopiya?
Bakit hindi itinuturo ito noong nasa elementaryat high school tayo?

Ang pilosopiya ay binubuo ng dalawang sangay -- Lohika at Etika.
Logic -- tama o wastong pag-iisip
Ethics-- wastong gawain.

Isipin na lamang kung dito nahubog ang karamihan sa ating mga Pilipino, uubra ba ang mga politikong pulpol??

At bakit kailangan naman natin ang maayos na politika na maggigiya sa ekonomiyang pambansa.
Maaari naman talaga at marami din umuunlad na tao maski walang pakialam sa politika lalot mahusay ito sa pangangalaga sa pansariling interes kagaya sa mga maabilidad na mga negosyante natin. Subalit karamihan sa atin ay nahahanay sa uring manggagawa. Ngayon, ano nga ba ang saysay ng isang gobyerno o 'kapangyarihang politikal' kung hindi nito napapangalagaan ng husto ang kapakanan at nabibigyan ng mga opurtunidad ang nakararaming mamayan nito.

Hindi natin sinasabi na iaasa o umasa na lamang at sisihin ang gobyerno. Ang tanong ay kung ano ang silbi kung inutil din lang ang gobyerno na siyang 'may kapangyarihan' linangin ang likas yaman, yaman-tao at isaayos, magsagawa mga programang pangkabuhayan upang maiahon at tuluyang maging ganap na maunlad may kakayahang industriyal matatag na independenteng ekonomiya ang bansa.

Mayroon nga ba mga ganitong hakbang pinapairal? na kung saan patungo ang bansa sa pagkakaroon ng sariling industriya o patuloy parin kagaya sa mga nakaraang dekada ng politikal ekonomiyang pamamaraan kung saan patuloy na umaasa sa mga makinaryat kapital ng mga mauunlad at industriyalisadong bansa.
Na kung saan ang lubos na nakikinabang lamang ng hustot nagpapayaman ay mga kapamilyat kaalyado ng mga mapanlinlang, maDrama, mapangGuyo na mga beteranong politiko at mga kaalyado nito...at sa mga negosyanteng balimbing na natural lamang umayon parati sa indayog ng tugtog at makisama sunod sa takbo ng panahon ayon sa kulay ng politika.

At panghuli, anong saysay ng pagiging tao natin kung lilimitahan natin ang kaisipan natin.
At bilang Pilipino, bakit nga ba nagagawa, mas maunlad, mas mahusay, mapayapa at mas napapangalagaan(kapakanan/interes)ng ibang lahi ang kaniKanilang mga likas yaman  maski dito na lamang sa kalakhang Asya.

"Huwag kang pilosopo !" Sabi pa.
'Ang hindi naituro sa atin, dapat pala maging pilosopo tayo.'
Pilosopiya o wastong edukasyon ang tanging daan tungo sa matuwid, masagana, maunlad mapayapang bansa ng lupang hinirang -- Ang Pilipinas.

.