PAGKAKAISA

http://definitelyfilipino.com/blog/pagkakaisa/

Ibig kong magbigay ng kaunting kuro-kuro at paglilinaw ukol sa hidwaan at kawalan ng pagkakaisa ng buhay Pinoy pagdating sa politikal na pambansang usapin.

Marahil lahat tayo ay nagkakaisa sa hangarin ng pagkakaroon ng isang mapayapa at maunlad na bayang magiliw.

Subalit, alas, tayong mga Pinoy sa kasalukuyan ay labis at lalong nahahati, nabibiyak, watak watak, imbes na isang bigkis tayo at hawak-kamay na nagkakaisa upang isulong at magtulong-tulong tungo sa ating minimithi na maabot marating ang kasaganaan, kaginhawaan at kaunlaran ng bayang hinirang (‘naks sobrang seryoso yata).

Minsan mahirap talaga apuhapin kung sino, saan at ano ang tama at mali…lubhang masalimuot lalo na sa panahon ngayon ng henerasyon ng ‘information technology’, ‘information overload’ at bumabaha na ng mga impormasyon sa ‘social media’ . Dagdag pa ang mga ‘agents’ na ‘paid trolls’ at mga ‘special operator paid bloggers’ na mahuhusay at sobrang ‘creative’ sa kani-kanilang larangan sa pagpapakalat ng mga ‘make believe news & assorted information’ para sa kanilang mga kliyente.

Tayo namang mga pangkaraniwan mamamayan ay halos lahat naniniwala. Ako ay naghahangad ng mabuti para sa ating bayan — ‘yun lamang hindi tayo nagpapanagpo dahil sa nagkakaroon tayo ng mga kinikilingan na mga politiko o lider na nagiging sanhi ng kawalan ng pagkakaisa.

Kumbaga, magkakaiba ang ating punto de vista ( point of view).

Kung ilalarawan(explain) natin ang isang bahay halimbawa at ikaw, Juan, ay nasa likuran, natural mente ang makikita mo at ipapaliwanag ay ang ‘back view’. Kung ikaw naman, Pedro, ay nasa harapan ay ‘front view ang pananaw na ipaliliwanag mo! Magkakaroon ngayon tayo ng iba ibang paglalahad maski iisang bahay lang ang ating inilalarawan.

Ayon sa diskurso ko sa itaas, ang punto ko dito ay kung bakit sa kabila na iisa ang ating hangad — ang ikabubuti ng bansa natin — ay agad tayong nawawala sa ‘focus’ kumbaga at tuluyan tayo sa ating mga personal na gusto o panlasa ng ating pananaw at kaisipan (sarado agad). Para bang habang nagpapaliwanag ‘yung kabila agad mong babarahin at sasabihin “ah hindi ‘yan ‘yung bahay na sinasabi ko, mali mali ka!”

Kumbaga sa bote nangalahati pa lang ang laman tinakpan mo na agad eh kahit anong buhos mo doon hindi na papasok. Resulta dahil hindi tayo marunong makinig — walang pagkakaisa.

Sa bandang huli kadalasan ang (mga) lider o taga pastol ang pasimuno at nagsisindi ng apoy upang ang kanyang mga tagasunod at alagad ay magkaroon ng iba ibang kaisipan at  mauudyok humiwalay ng landas na pagmumulan ng hidwaan tungo sa hindi pagkakaunawaan.

Mabuti na lamang hindi ako ipininanganak na isang tupa(panatiko) o kambing na sunod-sunuran sa kumpas ng taga-pastol.

May independent na kaisipan at paninindigan.

Mga Bobotante: Marunong ba tayo Magbasa?

Masakit pakinggan ang salitang bobo, tanga! at napakarami pang nakakapikon na salita ang ating mababasat masasalo sa pakikipag-ugnayan komunikasyon natin sa ibat-ibang 'social media' lalo na sa FACEBOOK tuwing nasasali tayo sa pagkokomentaryo sa mga maseselang usaping pambansa na nagdudulot sa lalong pagkakahati at kawalan ng pagkakaisa hindi lamang sa pangkaraniwang magka-kababayan kundi halos pati magkakaibigan kapamilya ay naapektuhan din.

Pasyalan muli natin ang bansang " Japan " ....

Isang pinakamagandang nakaugalian ng mga hapones ( Japan) ay ang pagiging mga palabasa (wide readers, bookworms) ng halos lahat ng mga mamamayan nito. Maliban sa npakarami nilang kapakipakinabang na tradisyunal na kaugalian kagaya ng DISIPLINA ang pagbabasa ay isa rin sa malaking tulong at 'asset nila. Sinasabi na halos lahat ng mamamayan nila ay ngbabasa sa 'national newspaper nila ang Yomiuri Shimbun, sa araw araw na labas nito kung kayat sila ay lubos na nakakaalam sa tunay na sitwasyon at mga pangangailangan ng bayan nila. Mapapansin kapansin-pansin ang pambihirang pagkakaisa ng bansang JAPAN ! Na kung saan kung ang isang lider nila ay masangkot sa maski mababaw lamang na kontrobersya o kurapsyon ay napakalaking kahihiyan at agad-agad nagbibitiw sa tungkulin ang iba ay sukdulang magpakamatay pa nga sa sobrang kahihiyan. At dahil sa karunungan kaalaman (awareness) ng mga mamamayan nito sa pagiging mga palabasa't de-kalidad na pang-unawa (lalot napakahusay din ng edukasyon pilosopiya ng bansang Hapon) ay hindi uubra sa kanila ang lokohin lituhin utuin linlangin ng kahit na sinumang may hangad maging pinuno o lider. Lubos na nalalaman nila ang karapatdapat sa matataas na tungkulin sa pamahalaan.

Kabaliktaran at napakalaki pagkakaiba sa ating mga mamayang Pinoy. Bihira sa ating mga kababayan ang matiyaga magbasa lalo sa mga seryosong usapin lalo may kinalaman sa mga pambansang isyu. Karamihan sa atin kahilig sa mga chat chat,  kadalasan nabasa lang title ng isang article ng DefinitelyFilipino blog nagkokomento na agad hindi muna binasa at inunawa ng husto ang paglalahad ng nagsulat. Hindi din naman nakapagtataka dahil narin sa mahinang sistema ng ating edukasyon o pilosopiya ng mga paaralan natin magmula elementarya hanggang sa mkapagtapos man ng 'high school'.

Subalit ngunit maski hindi man tayo mkapagtapos ng mataas na pag--aaral kung tayo ay palabasa, parati uhaw gutom sa karunungan at may pagka-kritikot mapag-obserbat mapag-usisa at hindi agad agad naniniwala sa mga nababasa maski pa ito ay nakagisnan at itinuro man ng mga ninunot nakakatanda sa atin ay nagkakaroon tayo ng mas matimbang na pananaw pang-unawa sa mga kaganapan pangyayari't kaguluhan bumabalot sa ating mahal na bayan.

Sapagkat ang wastong karunungan kaalaman ang magiging tulay natin tungo sa makabuluhang pagkakaisa na magiging daan sa totohanang pag-unlad, kapayapaan at masaganang pamumuhay sa bawat mamamayang Pilipino.

^A man only learns in two ways, one by reading, and the other by association with smarter people.^

Unknown
Photo image -- credit to owner

Pilipinas: Bakit Mayaman na Bansa?

Kung napag-uusapan natin ang kahirapan ng lupang hinirang nararapat din naman pag-usapan ang taglay na yaman nito.

Bakit nga ba matatawag na mayaman ang inang bayan natn?
Una, kung bibigyan pansin natin sa mapa pa lamang, hindi lang basta maganda kundi kamangha-mangha ang pambihirang taglay na ganda ng kapuluan “The Philippines”. Ibig sabihin labis labis ang angking likas na yaman (natural resources).

At sa kapuluang (7,107 islands) ito, na nababalot ng halos “unlimited” na likas yaman at kaaya-aya na klima sa katamtamang init tuwing ‘summer’ (na kina-iinggitan, kinagigiliwan ng mga banyaga) at nakakaaliw na masaganang dilig kalikasan naman tuwing pagsapit ng tag-ulan. Maliban pa, mayaman din at hindi pahuhuli ang bansa natin sa pagdalaw ng mga unos na malalakas na bagyo at mga pagbaha ( dapat mapag-aralan din ito paano mapakinabangan at maging pabor sa bansa hehehe lols?).

Pangalawa , yaman-tao. Maabilidad, sobrang matatalino, masisipag, sobrang matiyaga, may katamaran at napakarami pang mga pambihirang katangiang taglay ang lahing Pinoy.
Sinasabi na ang malaking populasyon daw ay hadlang sa pag-unlad . Ngunit subalit depende marahil sa kalakaran pamamalakad panghihikayat, mga pangarap ng mga mamamayan nito.
Kapag maraming tao; maraming manggagawa, maraming kustomer; maraming benta, marami kita/tubo; mayaman maganda takbo ekonomiya.
Ang marami o malaking populasyon kung tutuusin  ay malaking ‘asset” para sa bayan. Nagiging “liability” lamang ito kung nagiging inutil walang silbi kung ang kalakaran ay hindi angkop sa interes ng bansa.

Pangatlo, Pinoy ang nag-iisa at walang katulad, na sino? Walang iba kundi ang Awtomatik. Parang nkakatawa o pgpptawa lang ngunit kung kkasangkapin natin ang inyong lingk malamang sa di kalaunan masusumpungan ng Bayang Magiliw ang liwanag na matagal ng hinahangad. (Ngunit itong pangatlo ‘optional lang ito, pwedi na rin maski wala si awtomatik hehehe lols?

Ngunit paano at bakit nagiging hikahos nghihirap ang ating mga kababayan. Sa isang banda kung mamumuhay lamang tayo ng simple lalo na sa mga bukirin sa probinsiya ay hindi naman talaga basta magugutom ang Pilipino.
Dangan nga lamang kagaya sa karamihan ng tao apektado ang bawat isa sa atin sa kalakarang pang-ekonomiya ng bansa. Pinakamalaking suliranin o hamon sa ekonomiya (economics) ay ang walang katapusang pangangailangan ng tao–mapa  NEEDS man yan o WANTS lang. Kumbaga pinangarap mo magkaroon ng sariling bahay! Ngayon natupad ang pangarap mo na yan, pero hindi mgtatapos yun dun. Kailangan punuin mo ng mga naggagandahang kagamitan ang bagong bahay. Napuno na ng mga appliances.; kailangan may sasakyan ka, dapat yun maganda at mamahalin, kailangan bagayan din ng magandang pananamit at npakarami pang ibang walang katapusan na pangangailangan at mga gusto natin sa buhay.
Ngayon kapag wala ka nito, minsan pakiramdam mo o tingin sayo isa kang mahirap o hikahos sa buhay.

Sa kblng bnda kapag napg-usapan naman pandaigdigang kalakalan (world trade) silipin natin ng malinaw kung gaano tayo kayaman na bansa. Halimbawa sa bansang Japan lumahok tayo palit kalakal sa kanila.
Marahil alam na natin  na halos ang pangtinda natin sa kanila ay halos kagaya ng saging (bananas) lamang atpb. na hilaw na materyales samantala aangkat o bibili tayo sa kanila ng mga high tech gadgets, technology equipments, heavy equipments at npakarami pang iba. At natural hindi naman nila tatatangapin yun salapi natin. Kakailanganin natin ng banyagang salapi o kapital kung kayat kailangan at maobliga mangutang kapalit ng ibat ibang kasunduan na malimit madalas lugi si Juan De la Cruz.

Mayroon isang yaman o kayamanan na mahilig din ipakalat ng mga propagandista lalo ng mga FAKE NEWS providers.

Ang kayamanang ginto ‘GOLD. Paano nga ba naging isang kayamanan ang ginto. Dahil marahil sa ito kagaya ng diamante ay mahirap hanapin at lubhang kakaunti limitado ang supply. Hindi kagaya ng saging na itinatanim lang pwedi ng dumami at paramihin maski hanggang trillones.
Subalit sabi pa nga ng kilalang matagumpay na mamumuhunan na si Warren Buffet(investor mugol) kung iipunin daw lahat ng naminang ginto at ilalagay o itatago daw sa isang bodega ay napakaliit lamang nito ang maiipon. Ngunit sabi pa ni Mr. Buffet mas nanaisin pa nya ang magkaroon ng ari-arian na mga bukirin na may sari-saring pananim at iba-ibang mga alagang hayup na manganganak at dadami kumpara sa magtago o mag-ipon ng ginto.
Ang ginto naman kasi  wala naman talaga mahalagang kapakinabangan hindi kagaya sa mga pananim na pagkain, mga hayup o langis na mahalaga sa pagtakbo ng mga makinarya. Nabigyan lang ng halaga (value) dahil sa kakulangan (scarcity) at mahirap hanapin o magawa (produce/production).
Kung kayat ang ginto ay hindi totoong kayamanan. Lalong hindi yan basehan sa pag-imprenta ng salapi.

Kung ang hangad ng mga Pinoy ay ang kayamanan kagaya sa mauunlad na bansa US, UK, Germany, Japan, China atpb. ay gagayahin lamang ang ginawa nila upang ganap na maging industriyalisadong bansa— ang magkaroon ng mga sariling makinaryat kagamitan sa pamamagitan ng pagiging independente at pangangalaga sa pansarili pambansang interes.

Paano at Bakit

Posted at definitelyfilipino.com blog online

Pilipinas: Bakit mahirap na bansa?

Ganito ang magandang tanong!
paano at bakit ang mga malalaking korporasyon at mga kilalat dambuhalang negosyo ay nagtatagumpay.
??
Ganun din bakit at paano  ang USA ay naging isang superpower at napakaIndustriyalisado na bansa??
Bakit??

Ilan sa pangunahin dahilan ay:

Ang mahuhusay na negosyante o 'entrepreneurs ay napapaikutan ng mga trabahador empleyado na pinakamahuhusay matalino mdunong highly skilled human resources. Nagha-hire yan sila, nag e-scout ng 'most brightest brains skilled persons around the planet earth(hehehe).😊

Ang USA naman halos puro immigrant naman ang tao dyan. Sabi pa ni Physicist Michio Kaku ang US  ay mayroon "Genius visa" na tinatawag na kun saan ay parang nag e-scout o nghahanap din sila ng may pinakaMaabiladad na mga tao sa buong mundo--halimbawa ikaw ay scientist e iimbitahan kukunin ka nila at automatic US citizen ka kasama pamilya mo with all the perks & privileges. Kaya hindi sila ngkakaroon ng 'brain drain kumbaga..

Ngayon alamin naman natin kalakaran ng gobyerno natin. Gawin natin halimbawa ang  pinakasikat pinakamatalino daw na lider ng bansa si dating Prez. Ferdinand E Marcos.

Noong ideklara nya ang martial law na naging dahilan para sya na maghari sa buong kapuluan.
Ano ang nangyari? May pagkakahawig ba sa mga nabanggit ko sa taas?
Ang ginawa ni Marcos at ng kanyang mga alipores hinanting pinaghuhuli ipinakulong tinurture ang iba napatay, ang iba naman namundok nalang at ang sinuerte nakaalis ng bansa nanirahan ng tuluyan sa ibang bansa. Meron din marahil nanahimik nalang hindi na nakialam. Ang tinutukoy ko dito mga 'Filipino brains critical thinkers supposedly'  (UP students & other intelectuals) mga diktador kasi parang na 'intimidate yan sa mga taong may angking karunungan para bng ngseselos magkaroon siya kaagaw sa kapangyarihan(insecure).

So, ano mangyari pag takutin ipakulong patayin ang mga kritiko at may angking karunungan. Ano matitira sa atin?

Gay-on po mga kabayan mga bes ang mangyayari kapag hinayaan natin ng sobra sobra (martial law) powers' ang ating mga lider politiko--malalagay sila sa malaking tukso na abusuhin ang labis labis na kapangyarihan.

Dapat sana ay ganito:

Mahalaga (priority) magkaroon ang gobyerno ng permanenteng pngmatagalan (long term) na plano o 'blueprint' na maski magpalit-palit araw-araw😊 ng presidente o mga lider yun at yun ang susundin at isasakatuparan.

Mayroon tayo halos mahigit 105 milyon Pilipino (population) ---hanapin ipunin linangin dapat ang may mga pambihirang dunong especial skill at ilagay sa dapat kalagyan upang makatulong sa mga programang pangkaunlaran.

Ang yaman-tao(human resources) ang pinakamalagang yaman ng alinmang bansa gaya nalang halimbawa ng bansang Japan halos kulang kulang ang likas yaman (natural resources) ngunit hindi ito naging hadlang dahil sa paglinang nila ng husto sa potensyal ng yaman-tao at napakataas na kalidad ng pilosopiya o edukasyon....

Hanggang sa susunod na kwentuhan sa barberya...sana magustuhan ang mga mumunting pangkariwang kaisipang awtomatik😊

Image credit to Pexels

Kamay na Bakal

May mga kababayan tayo na pumapanig o sumasang-ayon sa pagdedeklara ng batas militar. Ibat-ibang dahilan pangunahin sa kanilang pagsuporta nito ay upang ang kanilang pinapanginoon na lider ay madagdagan ang kapangyarihan at tuluyan ng manahimik ang mga bumabatikos nito.

Mas magkakaroon daw ng  disiplina ang mga tao at mapapabilis daw ang pagpapatupad ng mga programang pangkaunlaran na itinataguyod ng kasalukuyang administrasyon.
Isa din dahilan ay banta daw ng terorismo at kumunista na maghahasik daw ng kaguluhan sa buong kapuluan. At panghuli ay ang banta at lalong lumalalang paglaganap ng salot na droga na hindi masawata bagkus lalong papalaking mga kargamento ng ipinagbabawal na shabu ang nakapupuslit sa mismo harapan ng ilong ng ating mga tagapangalaga at inspector sa BOC.

Ang mga nabanggit kaya na dahilan ay sapat upang magdeklara ng Martial law?

Ano ano ang maaring maging negatibong dulot nito sa bayan, kabuhayan at sa ekomiyat politikal na kalagayan ng bansa kapag ipinatupad ito.

Unang una na mawawala ay ang ating kalayaan magpahayag ng ating mga hinaing at pagtutol sa gawain at polisiya na hindi pabor sa mamayan.

Pangalawa ay ang lalong paglala ng karahasan may kinalaman sa karapang pantao sa maaring pagsagawa ng mag kinauukulan sa pagtugis o paghuli sa mga indibidwal na hindi sumasang-ayon at kritiko sa administrasyon.

Ang mabigat nito kapag wala na ang tinatawag na "check and balance"  na iiral upang mabantayan maagapan ang anumang pang-aabuso ng mga nasa kapangyarihan-- dito na papasok ang pagsasamantala sa kaban ng bayan at mga lihim na transaksyon pang-salapi, paggamit ng pondo ng bayan sa mga pansariling interes o pagpapalago ng kanikanilang yaman gamit ang makinarya impluwensiya ng gobyerno.

Isa pa sa pinakamalaking kamalian at pagkakasala noong Martial law ni dating Diktador Marcos ay ang pagkalipol o sabihin na natin pagpuksa sa mga intelektuwal, marurunong, matatalino sa ating mga kabataan noong panahon na yaon na maaring maulit kapag ipinatupad muli ang batas militar na ito na sisikil at pipigil sa ating kalayaan sa pamamahayag sa katarungan at karunungan. Kung sa english pa "brain drain" ang tawag nila dun.

Kung ang mga dambuhalang negosyo o mga  'entrepreneurs'  ay naghahanap at nang-aakit ng mga marurunong at may mga pambihirang galing at talino. Kabaliktaran naman ang ginagawa ng mga politikong diktador na nasa kapangyarihan   ---  ang mga intelektuwal at mga may angking dunong ay ipinadudukot ipinapakulong ang iba ay tuluyan pa na pinapatay dahil sa tingin ng diktador itong mga tao na ganito ay magiging sagabal sa kanyang ambisyon at kapangyarihan. Kayat ang mga may maiiaambag sana ay nakukulong, pinapatay, namumundok, o nangingibang bansa na lamang tuluyan. Ang iba naman tuluyan nalang nanahimik.

Papayag ba tayo na babalik na naman tayo sa madilim na kasaysayan na iyon? Babalik tayo sa 'square one' o 'back to zero' na naman kapag ibinaba ang pinangangambahan ng mga kritiko na pagyurak sa ating mga pangunahing karapatan kagaya ng atin kalayaan ng pamamahayag at pagtutol sa kawalan ng katarungan sa pagpapatupad ng batas na kung saan ang mga kadalasan kawawang biktima ay mga hikahos at pangkaraniwang mamamayan.

Nakakabahala at nakakalungkot isipin na marami sa atin ang nagwawalang bahala at natutuwa pa na mabigyan pa ng karagdagang kapangyarihan ang lubos labis labis na ang kapangyarihan na magiging daan sa ibayong pang-aabuso at pagsasamantalab.

Sabi pa sa english " Absolute power corrupts absolutely".

Image photo credit to owner

Tokhang 101 : Masama ba akong tao?

Naalala ko noong kabataan kopa. Halos 16 yrs old lamang ako ng lumuwas sa Maynila, sumakay sa Evetranco ( Philtranco) Bus galing sa Tacloban city...wala ako dalang address walang tiyak na pupuntahan, mag isa lamang ako "first time" na pumunta sa Maynila..dala kong pera baon pang-tuition ko sana para sa 2nd semester. (1st year college--15 yrs old ng-graduate high school). Pagbaba ko ng Pasay city  halos 100.00 Php na lamang ang natira sa pera ko..kung saan ngpagala-gala bago ngkaroon ng kakilala nkapatrabaho sa isang maliit na beerhouse restaurant sa Bagong Ilog, Pasig.

To make the story short' ika pa sa english ...sa buhay kabataan ko samut-saring mga karanasan sa buhay ang napagdaanan ---sa pakikipagbarkada, mga lakwatsa, inuman, disco, beerhouse, sauna bath. Pati tikim tikim ng droga, inabot ko narin at naranasan paggamit ng shabu noong 1990's...kapag naiisip ko ngayon minsan naitatanong ko sa sarili ko : " masama ba akong tao? Dahil minsan sa aking buhay kabataan, nadanas ko ang paggamit sa ipinagbabawal na gamot. Malamang kung noong mga panahong yun eh uso na ang 'tokhang' marahil natokhang narin ako dahil parati ako laman ng kalye at mga kanto magdamagan palagi..hanggang umaga na inuman...walang permanenteng trabaho noon, halos puro kasiyahan lang ang inatupag.

Ngunit dumating ang panahon parang nanawa din nakapag-asawa (@29 yrs old) doon pa lamang nagkaroon ng direksyon at pagiging responsable sa buhay at  lipunan ,nagkaroon ng permanenteng hanapbuhay at halos ang naging 'routine' ay trabaho uwi deretso ng bahay, palagi sabik na makita ang asawa at sanggol na naghihintay sa inuupahang bahay.

Naisip ko ikuwento ang maikling talambuhay na ito dahil narin sa mga karahasan sa ating mga kabataan sa ngayon may kinalaman sa tinaguriang 'War on Drugs' sa kasalukuyan.

Ngayon bilang isang manggawang OFW sa Gitnang Silangan, madalas ko itanong sa aking sarili, "masama ba akong tao?" dahil nga sa pagkakaroon ko ng karanasan sa droga. Sa edad ko ngayon na 50 taong gulang sa mga napagdaanan at karanasan ko sa buhay, naniniwala ako hindi ako masamang tao. Una, maski noon kabataan ko hindi ako nag-iisip ng masama o pagsasamantala sa kapwa. Pangalawa, mula noon kabataan ko maski ngayon may edad na sobra akong mahiyain, maingat na makasaling sa kapwa. Pangatlo, mapag-obserba, kritiko at hindi basta naniniwala maski sa mga nakagisnan ng lipunan at mga paniniwala ng karamihan.

Samakatuwid, hindi natin masasabi na masasama o napapasama lahat ang nagkakaroon ng karanasan sa droga lalo na sa ating kabataan, minsan hindi maiwasan parte ito ng pag-apuhap, kalituhan at kyuryusidad ng murang kaisipan. Kayat isa ako sa hindi sumusuporta at naniniwala sa programa ng Presidente Duterte ukol sa pamamaraan sa pagsupil sa salot na droga,  sa 'War on Drugs' na kung saan ang karamihan sa mga napagdidiskitahan lamang ay ang mga mahihirap at pangkaraniwang mamamayan...samantala ang ugat at pinagmumulan mismo ng suplay ng droga ay patuloy na dumadaloy, ang masaklap pa nadadawit ang malapit mismo na kaanak ng presidente na labis kahina-hinala ang pagtanggi sa mga ipinupukol na mga bentang ng kabilang panig.

Hindi ako relihiyosong tao, ngunit lubos ako naniniwala na sagrado ang buhay ng tao..hindi biro ang basta lang kumitil pumatay ng buhay na parang pumatay lang ng itik o daga. Para sa akin hindi magandang katwiran na idahilan ang pagkakaroon ng mga karumaldumal na mga krimen na ang suspek ay lulung sa droga..ay lahat na lamang ng mapaghinalaan na adik ay itokhang...kung sa salita at utos pa mismo ng presidente--kung hindi lumaban palabanin--patayin.
Tokhang!! Tokhangin !! Ipatokhang!!

Noong umpisa ang ‘Oplan Tokhang’  (tok-tok hangyo–visayan cebuano word) ay maganda ang layunin o paraan na pagsugpo pagsupil sa mga hinihinalaang ‘users at drug pushers’ sa mga kumunidad o Barangay. Pupuntahan lamang ng mga kapulisan o Barangay police upang kausapin at bgyan babala na itigil na sa kanilang gawain ukol sa droga ang mga pinaghihinalaan at isailalim sa masusing ‘surveillance’ kung may katotohanan ang sumbong ukol sa indibiduwal na suspek. Subalit lumaon ay naiba na ang tema at takbo ng operasyon hanggat sa ang salitang ‘tokhang’ ay naiba narin ang pangahalugan sa karamihan sa atin. Hanggat sa dumating sa punto na karamihan na ng natotokhang o napapatay ay sinasabing nanlaban kung kayat nabaril ng mga operatiba.

Isa pang nakaka-alarma sa sistemang ito na nangyayari at nagaganap na marahil ang pagbibigay o pangangalap ng impormasyon na hindi naman gaano dinadaan sa masusing beripikasyon o imbestigasyon. Sa mga Barangay halimbawa nandyan ang mga awayan o inggitan mgkakapitbahay, mga politikal na awayan sa Barangay. Dito pag may nagsumbong nagbigay ng impormasyon na ito diumano si Jose ay adik, ito naman si Juan nagtutulak daw ng droga...kapag hindi ito na berepika ng husto at isinagawa agad ang operasyon ng mga alagad ng batas o naipasa ang listahan sa mga "death squad' ...tokhang dito doon sa madugong pagbabago ang kalalabasan.

Naway magkaroon ng malinaw makabuluhan na kaisipan ang ating mga lider sa pamahalaan at tulong tulong at magkaisa na itigil na at tuluyan ng walisin ang pamamaraan ng 'tokhang' bago paman mahuli ang lahat.

( cartoon pic -- credit to owner)

Nasaan ang Pagbabago ?

Madalas minsan nakakasawa at parang mas maige pa wag nalang makialam. Kaya lang kapag may pagka kritiko ka lalot ang libangan mo e magbasa ng magbasa ng samutsaring mga balita't kuro-kuro ukol sa ating mahal na bayan. Mahirap din pigilan o magtimpi na hindi mo mailabas ang iyong opinyon at obserbasyon sa mga kaganapan sa ating mga namumuno ng ating bansa.

Sa panahon ngayon na npkabilis mgpakalat ng balita at mga propaganda dahil sa "social media" ..kapag ang nkkabbasa o nakakapanood nito ay sabihin na natin hindi gaano kritikal o mapag-analisa sa pg iisip at madaling maniwala at hindi marunong mgsaliksik o magtanong sa sarili nitong kaisipan ay madaling maguyo at mpapaniwala ng mga propagandista.

Kagaya na lamang nitong bukambibig na "war on drugs"...
Nakakalungkot isipin sa social media na marami ang natutuwa at sumusuporta sa ganitong sistema ng pagsugpo ng salot na droga sa ating lipunan...ang masakit nito eh halos mga maliliit lamang ang nahuhuli at napapatay ng ating mga alagad ng batas. Kung mayroon mang masasabing bigtime druglords ay sa mga liblib lamang na probinsya kagaya sa nangyari kay Albuera Mayor Espinosa na sumuko na nga nasa kulungan na pinatay parin dahil nanlaban daw. Ang isa nman kamakailan lamang ay si Mayor Parohinog ng Ozamiz City, isang maliit lang din na ciudad.

Pero bakit sa Metro Manila at Metro Cebu hindi naman mahuli-huli ang mga bigtime talaga dyan...panay mga nkatsinelas at kapwa natin mga mahihirap ang pinapatay na parang mga daga.. pero ang puno at ugat ng droga na yan hindi nman nasasaling ...nasaan ang pagbabago na tinatawag o pagpuksa sa kurapsyon..nasaan?

Marubrob na operasyon ang isinasagawa laban sa druga pero nakalusot sa mismong BOC green lane ang halos 600kilos ng shabu na ngkkahalaga daw ng 6.4 Bilyong peso...hindi pa natin alam ang tuluyang nakalusot...baka mas malaking shipment pa ang nakalusot na, bago nasabat at nahuli ang ang mga illegal na kargamento na ito na nasabat sa warehouse sa Valenzuela Bulakan.

Itong usapin ng "Illegal Drug Menace" na ipinangakong susugpuin sa loob lamang ng anim na buwan... ay maihhambing sa isang punong kahoy na nais natin alisin. Kung mga dahon at mga sanga lamang nito ang ating puputulin lalo lamang itong lalago!
Hanggat hindi pinuputol ang mga ugat ng punong ito, isang malaking panloloko at kalokohan ang sinasabing pagsugpo nito.

Ngayon medyo pag-usapan natin ang pagbabago o pag-unlad ng bayan natin sa kasalukuyan...maroon kasi mga nagsasabi na kaya daw tayo hindi umuunlad ay dahil sa mga mahilig komontra...bakit daw hindi nalang sumuporta para tuloy tuloy ang pag unlad ng bayan. Mulat sapul panahon paman ng diktadura Marcos ay walang malinaw (long term) na programa ang ating gobyerno...ilang administrasyon na ang palit palit hanggang ngayon wala parin malinaw at pangmatagalang programa ang nabubuo...ano ba talaga ang kailangan upang ganap na maging maunlad at tunay na independente ang bansa..---Prayoridad dapat ang magkaroon tayo ng SARILING gawa na mga makinarya TEKNOLOHIYA at kaalaman sa larangan ng AGHAM at paghubog paglinang ng YAMAN-TAO (human resources). Mangyayari lamang kung makabubuo ng sistema o programa na maski magpapalit-palit ng administrasyon patuloy parin na ipatutupad at gagawin ang pangmatagalang plano ...ganyan ang ginawa ng China at ng iba pang mauunlad na bansa.

Ang totoong nangyayari at politikal na kaganapan sa bansa natin...eh mga politiko natin halos puro mga negosyante na ang alam ay 'quick rich scheme'  parang mga buwayat buwitre na nag aagawan sa makakatas na puwesto sa gobyerno...ginagawang palabigasan,gatasan ang paglilingkod kuno sa bayan !!

Ngayon daw patungo na tayo sa pag unlad, marami daw mga mega-projects ang goyerno... ang tanong? Eh yun mga mega komisyon? sino sino mga kikita ng limpak limpak na salapi sa komisyon kontrata atpb. ?  Mga mega-utang na yan! Dahil tiyak hindi naman natin sarili makinarya at teknolohiya ang gagamitin jan..alangan namang walang kapalit yan !!

Hanggang ngayon, ano ano b mga produktong Pinoy na pampalit kalakal natin sa ibang bansa...tingin ko ganun parin mga hilaw na materyales at kagamitan gaya ng kopras, kamote, kawayan atpb  ..ang pinakamabili at pinakikinabangan at ngpapasok ng limpak na dolyar ay walang iba kundi ang mga manggagawa natin sa ibayong dagat...ang "overseas labor force" o mga OFW"s natin.

Sana kung minimithi at totoong hangad natin ay pagbabago...mas makabubuti siguro kung mawawala o mabawasan ang tinatawag na political patronage" o  itong sobrang pagkapanatiko sa mga lider...mas makabubuti sa atin kung mababawasan ang pagka-makadilaw, makapula, makaDu30, maka-Marcos,maka-kaliwa at kung ano ano pa.
Sapat na marahil ang maging makaBayan tayo...makaPilipino..pwedi rin makaAwtomatik (Lols)

Hindi rin maganda kung sunod-sunuran lang tayo na parang mga tupa na kailangan lagi ipapastol....magpasalamat tayo na may iilan sa hanay ng gobyerno at mga alagad ng 'media' ang naglalakas loob at sumasalungat sa impluwensya at hampas ng kapangyarihan kapag may nakikitang pang-aabuso,t kalabisan at nagsasamantala.